Actualiteiten
Het laatste nieuws rondom Le Tableau en de advocatuur.
20 jaar Le Tableau; 'we wensen uw kantoor veel baby's'.
20 jaar geleden ontstond bij Christ’l Dullaert in New York het idee voor Le Tableau. Een ‘uitzendbureau’ voor advocaten en notarissen, bedoeld om te voorzien in tijdelijke capaciteit bij de kantoren. We zagen daar, in NYC waar we destijds woonden, dat de kleine kantoren moeite hadden om opvang te regelen voor bijvoorbeeld zwangerschapsvervanging en dat de grote kantoren geregeld extra capaciteit zochten voor pieken in het werk. In Nederland bestonden dergelijke kantoren alleen voor het bedrijfsleven. Eenmaal terug in Nederland, begonnen we Le Tableau. Door de term ‘uitzendbureau’ aan ons bedrijf mee te geven, kwam de Orde van Advocaten direct in opstand. Dat kón toch echt niet in de chique wereld van de advocatuur. Het gevolg: publiciteit alom. Onze naam was direct gevestigd en dat er behoefte aan was, bleek al binnen enkele dagen. De aanvragen stroomden binnen. In de loop van de tijd stuurden we naar alle kantoren in Nederland geregeld ansichtkaarten met grappige teksten als ‘We wensen uw kantoor veel baby’s’, ‘ik ben er ff een paar maandjes niet’ en ‘let’s talk about flex, baby!’ Die kaarten belandden veelal op de prikborden van de secretariaten en die wisten dan wie ze moesten bellen in tijden van nood.
De zaken liepen in die eerste jaren gesmeerd, we werden genomineerd als een van de snelst groeiende bedrijven bij de FD Gazellen en we hadden in no time een stuk of wat accountmanagers rondlopen. En toen, toen kwam 2012. Tijdens de heide dagen met ons personeel tekenden we een blauwe lucht met een zonnetje, waar een klein donker wolkje voor dreigde te komen. Drie maanden later waren we 90 % van de omzet kwijt. ‘Uitzendbureaus’ merkten de financiële crisis als eerste. We hadden toen al een miljoenen omzet. Een jaar later hadden we vrijwel al ons personeel moeten laten gaan en waren we vrijwel door ons spaargeld heen. Afgeslankt gingen we verder, overtuigd dat de markt wel weer zou aantrekken. En dat gebeurde ook. Uitzendbureaus waren ook de eersten die de ommekeer merken. Het notariaat had tijdens de crisis, de onroerend goed markt lag op z’n gat van 2012 tot 2014, veel kandidaat notarissen ontslagen. Ze waren vanaf 2015 niet aan te slepen en nog is die markt niet in evenwicht. Nu, in 2024, sturen we geen kaarten meer met prikkelende teksten. Feitelijk doen we niet meer aan sales of pushmarketing. We werken voor vaste kantoren en hebben daar een vertrouwensband mee. Daarnaast laten we enkel nog zeer ervaren advocaten en notarissen toe tot ons kandidaten bestand. Mede daardoor trekt men aan ons in plaats van andersom. Dullaert is nog wel mede- eigenaar, maar gestopt als directeur van Le Tableau en geeft nu o.a. vaardigheidstrainingen aan rechters uit Bahrein, Koeweit en Jordanië. Ze is net terug uit Amman. Ook is ze onlangs bestuurslid van Lawyers for Lawyers geworden. Toen we Le Tableau startten hadden we de visie van Ben & Jerrie: have fun, make money and change the world. Het is ons nooit om het grote geld gegaan. Onze drive om de wereld een beetje beter te maken is er niet minder op geworden. We wensen uw kantoor derhalve nog steeds veel baby’s. Die maken de wereld immers een beetje leuker.
Rob Maaswinkel
patroon van het jaar 2023 bekend op stormachtige avond!
Robbert Santifort is patroon van het jaar 2023! De mede door Le Tableau geinitieerde prijs is per 2024 overgedragen aan de Stichting Jonge Balie Nederland .
https://www.advocatie.nl/nieuws/robbert-santifort-is-patroon-van-het-jaar-2023/
Podcast: visie op de toekomst van de advocatuur (de Balie)
Christ'l Dullaert werkte mee aan de Podcast van De Balie+ over de visie op de toekomst van de advocatuur. U kunt die via onderstaande (youtube) link beluisteren
https://www.balieplus.nl/2022/
Hybride werken, werkt het?
Kantoren krijgen hun mensen maar amper weer naar kantoor terug. Studenten komen moeilijker naar college en ook het bedrijfsleven ondervindt nog steeds problemen om hun mensen weer binnenshuis te krijgen.
Ik begrijp van werkgevers dat ze op terugkeer naar het bureau geen al te grote druk durven zetten. Ik hoorde afgelopen week van een New Yorkse bedrijfsjurist, dat het beleid Mandatory twee dagen werken op kantoor is. Van een ander groot bedrijf hoorde ik dat je bij een full time werkweek geacht wordt drie dagen op kantoor te zijn. Een hoofddocent van de UVA stuurt alleen dan een Zoom link om het college realtime en online te volgen, indien de student dat vooraf heeft aangevraagd en een goede reden voor zijn afwezigheid heeft.
Het allermeest ben ik verbaasd dat het zoveel moeite kost mensen weer terug op kantoor te krijgen. Heeft onze beroepsgroep zich zo voorbeeldig aangepast dat de omslag terug gewoon niet meer goed lukt? Is men blij van het kantoorjuk bevrijd te zijn? Begrijp me goed, zo rigide als het op de meeste plekken vóór corona was (‘thuis werken doen we hier niet’), daar moeten we zeker niet naar terug.
Of het goed is om de starters zelf te bevragen weet ik niet. Wat voor een vergelijk hebben zij? Voor velen is het immers een eerste baan. Heb je dan kritiek op je werkgever of zie je dan goed hoe het beter kan? Nee, natuurlijk niet. Het grote probleem is, dat ik in feite nog niets gezien heb dat het kantoorleven echt op een goede manier vervangt en de begeleiding van jongeren goed faciliteert. En als ik het nog wat scherper zeg; het zijn met name de meerdere-jaars en de senioren die genieten van de voordelen van het thuiswerken, moeilijk de terugkeer naar kantoor aanvaarden en daarmee ook de opvang en het leerproces van jongeren op kantoor aan anderen overlaten. Teruggaan naar kantoor is iets meer dan alleen de vraag hoe je het best of het meest efficiënt kunt werken. Het is een soort verplichting die je aangaat aan het geheel.
Er zijn ook dagen dat ik liever alles buiten de deur doe en een wijntje drink onderweg voor ik naar huis ga. Maar zodra ik mijn verplichtingen thuis stelselmatig ga ontwijken, is er iets anders aan de hand.
Ik wens alle werkgevers veel succes met het creëren van een goede werksfeer die mensen uitnodigt om te komen en zich mede over starters te ontfermen. En als dat lastig is, probeer dan eens te bedenken hoe je zelf ooit gestart bent.
Pure vrijheid, column in De Jacobsstaf
Christ'l Dullaert liep delen van De Camino naar Santiago en is columnist bij De Jacobsstaf
Klik hier om het hele artikel te lezen.
De marketingkracht van grote advocatenkantoren: uitgekiende strategie
Lees hier het artikel dat eerder geplaatst is in De Jurist.